De gezondheid van onze Deerhounds.
We mogen niet mopperen. Als je zo om je heen kijkt en vooral luistert over de problemen in andere rassen, merk je dat onze Deerhound eigenlijk een hele gezonde hound is. We hebben geen heupdysplasie, elleboog problemen, oogziektes, ataxie, TNS, Patella luxatie, CLAD, doofheid, NVSD, Degeneratieve Myelopathie, huidproblemen en … zo kan ik nog wel even door gaan. Af en toe komt er epilepsie, een immuunziekte, nierfalen, Cystinuria of iets anders ernstigs voor maar doorgaans mogen we niet mopperen. Helaas is het wel zo, dat als onze hounds iets krijgen, dit ook gelijk zeer ernstig is, bijvoorbeeld; maagtorsie, botkanker (of andere vormen van kanker) en hartproblemen. Als u er echt heel erg snel bij bent, is het soms wel mogelijk om de hound te redden of in ieder geval nog een aantal goede jaren te geven maar blijkt dat de kanker al is uitgezaaid, of het hart al dusdanig beschadigd is dat het niet meer goed functioneert, dan wordt het een triest verhaal.
Natuurlijk kan je als fokker nooit garantie geven op gezondheid, dat geldt voor elk levend wezen maar je kan er wel alles aan doen om zo gezond mogelijk te fokken. In Nederland laten we in ieder geval de hounds, voordat ermee gefokt wordt, controleren op hartproblemen en de meeste hounds worden getest op Factor 7 (een genafwijking die eigenlijk geen problemen oplevert). En natuurlijk worden alleen gezonde hounds gebruikt voor de fok. De puppy’s worden allemaal gescreend op levershunt, krijgen alle entingen en worden volledig ontwormd voordat ze naar de nieuwe eigenaar gaan. Qua gezondheid kan je momenteel eigenlijk niet veel meer doen.
Maar voor de fokkers schijnt de zon, nu nog verborgen, achter de horizon. De afgelopen jaren zijn er grote stappen gemaakt op het gebied van genetica. Vele DNA onderzoeken, die momenteel in Engeland en Amerika gaande zijn, maken het in de nabije toekomst mogelijk onze hounds te laten testen op erfelijke ziektes. Als dit mogelijk is kan je als fokker de dragers en lijders op een goede manier combineren met de ziektevrije hounds zodat er steeds gezondere hounds komen zonder dat er genetisch materiaal verloren gaat. Zo is er al de test voor Factor 7 Deficiëntie.
In Amerika is er een test voor Degeneratie Myelopathie, een vervelende ziekte waarbij de hound langzaam verlamt (komt relatief veel voor bij de Barsoi) en Cystinuria (een vorm van blaasstenen) maar deze laatste is nog niet betrouwbaar. Ook zijn ze in Amerika hard bezig met DNA-onderzoeken op hartafwijkingen, maagtorsie en botkanker. In Engeland zijn er tijdens de Breedshow in 2014, mondslijmvliesmonsters (DNA) afgenomen ten bate van het hart- en botkankeronderzoek wat plaatsvindt in de Universiteit van Nottingham. Deze onderzoeken kosten ontzettend veel geld, tijd maar vooral monsters. En daar ligt een groot deel van het probleem. Hoe komen de onderzoekers aan het materiaal om te onderzoeken? Hiervoor hebben ze natuurlijk de eigenaren van de hounds nodig, deze moeten hun toestemming en medewerking verlenen om de ‘samples’ ter beschikking te stellen. Als je er met de mensen over praat, is bijna iedereen welwillend maar vaak is het een moeilijke en/of lastige weg om medewerking te verlenen. Ik hoop dat we daar als Nederlandse Deerhound Club op korte termijn een oplossing voor vinden en onze medewerking kunnen aanbieden zodat de onderzoeken snel uitmuntende resultaten opleveren. Want zeg nou zelf, wie wil er nou geen Deerhound die gezond oud wordt?
Bent u nieuwsgierig geworden? Kijk dan op de Amerikaanse Deerhound Club site bij https://sdcahealth.wordpress.com/ en bij de Engelse Deerhound Club bij http://www.deerhound.co.uk/Health%20Matters/healthindex.htm
Natuurlijk zijn financiële donaties ook meer dan welkom, informatie hierover kunt u ook op bovenstaande pagina’s vinden.
Caroline Y. van Zanten-Boomgaard